"ΖΩΗ" είναι αυτό που συμβαίνει, όταν εσύ ασχολείσαι με άλλα πράγματα

Το είδα κάπου και μού άρεσε ως ορισμός.
Γιαυτό και το μεταφέρω εδώ.

Σάς καλώ και σάς παρακαλώ ν' αρχίσουμε να δίνουμε, καθεμιά και καθένας, τον δικό του ορισμό... Ή και περισσότερους από έναν, εναλλακτικούς.
Να φτιάξουμε μιά κάποια συλλογή... για τα γεράματά μας...

Το πρώτο που μού ήρθε στο μυαλό είναι εκείνο το πικρόχολο/θυμόσοφο, όχι ακριβώς "ορισμός" βέβαια:
«η ΖΩΗ είν' ωραία αλλά ...τάχει μ' άλλον».

Περιμένω τις δικές σας σκέψεις / ορισμούς.

♬ Τίποτα δεν πάει χαμένο...

Σάς έλλειψα 40 μέρες;;; Αν κρίνω από τα ...άπειρα σχόλιά σας, δεν σάς έλλειψα και πολύ... Είχατε άλλωστε τόσα άλλα για να ασχοληθείτε. Καθημερινά και "διαρκείας". Σημαντικά. Δεν είναι ειρωνεία αυτό.
Πολλά δείχνουν πως δεν πάνε "καλά" πιά. Όμως...
Τίποτα δεν πάει χαμένο...
Τραγουδείστε το κι εσείς, όσοι απαισιόδοξοι.
1. Πέφτουν συνέχεια τα Χρηματιστήρια "Αξιών", οι «ναοί» όπου τζογάρανε συνέχεια τα ακριδικά, καθόλου παραγωγικά, κεφάλαια. Που, ως πλύση εγκεφάλου, τα απανταχού παπαγαλάκια τα ονομάζουν ...επενδυτικά.
Δεν σημαίνει αυτό ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν -κι άλλοι θ' αρχίσουν σύντομα- να επανεξετάζουν ποιές είναι οι πραγματικές αξίες;
2. Εκλέχτηκε Πρόεδρος της υπερδύναμης, της «αυτοκρατορίας» λένε άλλοι, ένας μιγάδας. Αυτό, από μόνο του, μπορεί να μην σημαίνει πολλά.
Αυτό που κυρίως μετράει είναι ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι-πολίτες πήγαν στις κάλπες, πολύ περισσότεροι ΨΗΦΙΣΑΝ. Όσες αντιρρήσεις κι αν υπάρχουν για την "φύση" αυτού του γεγονότος, από μόνο του είναι ενθαρρυντικό. Να δείτε πως και σε όποιες άλλες εκλογές γίνουν, στην Ευρώπη τουλάχιστον, το ίδιο θα συμβεί.
3. Στη Γερμανία οι «Golden Boys», οι πρέδροι Δ.Σ., διευθυντές κλπ εταιρειών, "παραιτήθηκαν" από τα πριμ τους και τους υπέρογκους μισθούς τους {προφανώς γιατί μυρίστηκαν ότι θα σηκώνονταν κι οι πέτρες να τους βαρέσουν} αφού με τους δικούς τους τζογαδόρικους χειρισμούς πήγε "φούντο" η χρηματιστηριακή {ακριδική} Οικονομία κι όπου νά 'ναι θα κακοπάθει και η άλλη, η πραγματική, στο μέτρο που ήταν εξαρτημένη από τον τζόγο των χρηματιστηρίων.
Μπορεί εμείς να μην γλιτώσουμε από τα ΠΟΛΛΑ, ΠΑΡΑΠΟΛΛΑ, λεφτά των Βουρλούμηδων π.χ., διότι δεν είναι τόσο άφθονη η ...τσίπα στα μέρη μας, αλλά τουλάχιστον θα γλιτώσουμε από τις ανόητες, υποβολιμαίες, υστερόβουλες, ιδιοτελείς θεωρίες, ΝΑΙ !, ανόητες, υποβολιμαίες, υστερόβουλες, ιδιοτελείς θεωρίες των Αλογοσκουφοανδριανόπουλων και πολλών, δυστυχώς, άλλων, ότι αν ξεπουλήσουμε όλη την κρατική περιουσία σε ιδιώτες και την διαχειρίζονται πλέον ...γάτες-"ΜΑΝΑΤΖΕΡ" όλα θα πάνε καλά... καλλίτερα από το κράτος ως επιχειρηματία, το κράτος όμως που οι ίδιοι ή όμοιοί τους δημιούργησαν !!! [*]
4. Οι ...G20 {αμάν πιά μ' αυτά τα ..."G"..., G7..., G8..., "G" και τον κακό τους τον καιρό} μαζεύτηκαν, συσκέφτηκαν {καθόλου όμως σίγουρο δεν είναι ότι ...σκέφτηκαν κιόλας}, «ώδιναν όρος και έτεκαν μύν».
Όμως έγινε κι άλλη σύσκεψη. Στο Πόρτο-Βαγιάρτα. Σύσκεψη των ...μή-G, αυτή... Όλο και περισσότεροι φαίνεται πως καταλαβαίνουμε ότι πρέπει πια να ...διατιμηθεί ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη, τα πλούτη...
- - - - - - - - -
[*] Ας μην θεωρήσει κανείς ότι είμαι θαυμαστής το σοβιετικού "μοντέλου". Θα τα ξαναπούμε για το θέμα κρατικό-ιδιωτικό.

Υπάρχει άραγε χώρος για αισιοδοξία;;;

Τα μηνύματα από την "ελεύθερη αγορά" και τους «ναούς» της, τα Χρηματιστήρια είναι ζοφερά. Σήμερα έπιασαν το -10% παγκοσμίως, λέει. Και κάπου -50% τον τελευταίο χρόνο.
Θα χρειαστεί ένα νέο «New Deal» κατά πώς φαίνεται...

Ας αρχίσω από το τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη, που κάπως σαν "εθνικό ύμνο" του ανθρωπισμού και του ...Do it yourself το βλέπω:
♬
Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
κι η θάλασσα στα μέτρα μου.

Πώς να μέ κάνουν να τόν δω
τον ήλιο μ' άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
μ' έμαθε η μάνα μου να ζώ.

Στου βούρκου μέσα τα νερά,
ποιά γλώσσα μού μιλάνε,
αυτοί που μού ζητάνε,
να χαμηλώσω τα φτερά;

Οι στίχοι ήταν του Κώστα Kινδύνη και η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.

Συνδυάζοντάς το μάλιστα με το:
♬
«Όλα είναι ίδια αν δεν τ' αγαπάς
όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πάς»
του Ορφέα Περίδη
και το:
♬
«Τίποτα δεν πάει χαμένο»
του Μάνου Λο'ί'ζου,
μπορούμε να βρούμε, σκέφτομαι, κάποια πηγή αισιοδοξίας.

Ας αναλογιστούμε το παγκόσμιο οικονομικό "τοπίο" πριν την αλματώδη αύξηση της τιμής του πετρελαίου, στην οποία οι περισσότεροι υποστηρικτές της "ελεύθερης" - διάβαζε: ασύδοτης- αγοράς αποδίδουν τη σημερινή κατάσταση, αλλά και μετά.
Κυριαρχούσαν τα ...ακριδικά κεφάλαια. Τα κεφάλαια που, σαν οι ακρίδες, πάνε κάπου τρώνε ό,τι βρεθεί μπροστά τους κι όταν εξαντληθεί αυτό φεύγουν και πάνε -ηλεκτρονικά πιά...- παραπέρα για να φάνε πάλι ό,τι βρεθεί μπροστά τους...
Καθαρός τζόγος.
Ως «καζίνα» λειτουργούσαν πάντοτε τα χρηματιστήρια, όσο και να προσπαθούσαν να κρύψουν την πραγματικότητα ονομάζοντάς τα «ναούς επενδύσεων»...
Ο εκχρηματισμένος πλούτος μόνο με την ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΗ ΣΠΑΤΑΛΗ είχε να κάνει, την ξιπασιά, όχι με την παραγωγή.
Το λήαρ-τζέτ που πετάει στην Ολλανδία για να φέρει ολόφρεσκες τουλίπες στα γενέθλια της τάδε κυρίας...
Τα 30 "λαγουδάκια" που συντροφεύουν μονίμως στα ταξίδια του τον υπέργηρο μεγιστάνα εκδότη του "Playboy"... «Ενημέρωση» είναι κι αυτό, τρομάρα μας...
Ο άλλος που πλήρωσε 20.000.000 $ για μιά βόλτα του στο διάστημα...
Ο «φιλότεχνος» που πλήρωσε 90.000.000€ για έναν πίνακα ζωγραφικής...
Το νυφικό της τάδε που στοίχισε 150.000€...
Η σάπια κοινωνία του "έχω", όχι του "είμαι"...
Εμείς οι ίδιοι που αλλάζουμε, πετάμε ρούχα, μόνο και μόνο γιατί άλλαξε η "μόδα"...
Νομίζοντας ότι έτσι αλλάζουμε κι εμείς...
Ή ότι καταφέρνουμε να κρύψουμε το ότι δεν αλλάζουμε γιατί φοβώμαστε...

Αυτά βλέπω εγώ να καταρρέουν.
Κι έχω την εντύπωση ότι θα βγούμε σοφώτεροι από την καταστροφή. Των "κάποιων" την καταστροφή... Οι υπόλοιποι ...γρατσουνισμένοι ή ελαφρώς τραυματίες νομίζω θα βγούμε απ' το "κράχ".

Άλλωστε, όπως άκουγα παλιότερα, «όποιος έχει θα χάσει» κι οι συντριπτικά περισσότεροι δεν έχουν και τίποτε για να το χάσουν...
Τη δουλειά τους;;; Μήπως δεν την έχαναν και πριν κατά τις βουλήσεις των ...ακρίδων;;;
Θα στηθούν πολύ γρήγορα πάλι οι δουλειές, νά 'στε βέβαιοι.
Σε άλλη βάση πιά, νομίζω.
Και αισιοδοξώ.

«Η μαύρη τρύπα της άγνοιας και του σκοταδισμού»

Έτσι τιτλοφορεί το "editorial" η κα Αλεξία Κονάχου, διευθύντρια έκδοσης του ένθετου «Tech Bang»της "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" 25/9 (σε συνεργασία με τον αγγλικό "Economist").
Παραθέτω το κύριο τμήμα του.

Η μαύρη τρύπα της άγνοιας και του σκοταδισμού.
«Πραγματοποιείται ένα από τα σημαντικότερα πειράματα στην ιστορία τους ανθρώπου και «εμείς» που έχουμε αναλάβει να μεσολαβήσουμε για να το κάνουμε «λιανά» στον κόσμο το βαφτίζουμε "πείραμα του θεού", αποδίδοντας θεϊκές διαστάσεις σε ένα εγχείρημα που έχει ήδη εξάψει τη φαντασία των απανταχού «υποψιασμένων».
Το πείραμα όμως δεν είναι του θεού, το πείραμα είναι των ανθρώπων ή, καλλίτερα, κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων και γίνεται πράξη χάρη στην επιστημονική γνώση και τεχνολογία. Αντιληπτό είναι βεβαίως το λογοπαίγνιο του τίτλου, με το στοίχημα της επαλήθευσης της θεωρίας του Peter Higgs, όταν όμως απευθύνεσαι σε ένα κοινό που χρόνια τώρα αποπροσανατολίζουν ΜΜΕ και εκκλησία, φροντίζεις πρώτα να εξηγείς και μετά να παραθέτεις την επιχειρηματολογία όλων αυτών που κρίνεις ότι πρέπει, σώνει και καλά, να ακουστούν.
Χρησιμοποιήθηκαν πολλά επιχειρήματα εναντίον του εγχειρήματος. Συνομωσιολογικά, φονταμενταλιστικά, εθνικιστικά, θρησκόληπτα, «ιδεολογικά» κοκ... Επιστρατεύτηκαν μαύρες τρύπες, ακόμη και παιδιά του τρίτου κόσμου, διότι...«πώς είναι δυνατόν να ξοδεύονται τόσα χρήματα στην επιστημονική έρευνα, όταν η Αφρική λιμοκτονεί».
Ποιός λογικός άνθρωπος θα μπορούσε, έστω και για μιά στιγμή, να αμφισβητήσει την προσφορά της επιστημονικής έρευνας στη ζωή του ανθρώπου; Τί συμφέρον έχει κάποιος, όταν αφήνει σαφώς να εννοηθεί, ότι τα παιδιά πεινάνε επειδή τα πειράματα κοστίζουν; Τί έχει να κερδίσει αυτός που θέλει να πείσει τον πολύ κόσμο ότι κινδυνεύει από μιά μαύρη τρύπα; Ελπίζω πολλά, διότι μόνον έτσι θα μπορούσε να μετρηθεί το μέγεθος της βλακείας των συγκεκριμένων "κλισέ".
Δεν είναι κακό να μην γνωρίζεις. Κακό και επικίνδυνο είναι να καταδικάζεις αυτό που δεν γνωρίζεις και να εμμένεις στην άγνοια.
.....................»
Σ.τ.Σ.
1. Το τεύχος είναι από τα πληρέστερα που έχω διαβάσει. 114 σελίδες, πολύπλευρο, χορταστικό...
Διανέμεται δωρεάν με την "Κ." αλλά μπορείτε να βρείτε όλη την ύλη του στη διεύθυνση ενThesis
Καλό διάβασμα.
2. Ο "θεός" στο κείμενο είναι γραμμένος με κεφαλαίο "Θ". Εγώ όμως δεν τα μπορώ αυτά. Το άλλαξα, συγχωρείστε με.
3. Επίσης, πληκτρολογώντας το κείμενο, ακολούθησα την δικιά μου στίξη και τονισμό, γιατί, κατά τη γώμη μου, είναι πιό ευανάγνωστο έτσι.

Εδώ ο κόσμος CERNεται...

Αποκλήθηκε «το πείραμα των πειραμάτων»! Το πείραμα στη σήραγγα 27 χλμ του CERN, να προσομοιωθεί το "λίγο μετά" του Σύμπαντος (του όποιου Σύμπαντος υποθέτουμε ότι έχουμε...), το λίγο μετά την, υποτιθέμενη κι αυτή, Μεγάλη Έκρηξη, το Big-Bang.

Έβαλαν τα σωματίδια να τρέχουν με ταχύτητα σχεδόν φωτός, να συγκρούονται μεταξύ τους, να διαλύονται, να "συντήκονται" και να δημιουργούν νέα...
Όπως και πριν 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια... Ή όπως πρίν από 13,696 δισεκατομμύρια χρόνια από την εμφάνιση της ζωής πάνω στη γή (μας).
"Νήπιο" 4 εκατομμυρίων ετών είναι η ζωή πάνω στη γή...

Πολλά στοίχισε, στοιχίζει και θα στοιχίσει το μέγα πείραμα.(*)

Αν όμως βοηθήσει να καταλάβουμε λίγο τί είμαστε, αν βοηθήσει να αποκτήσουμε ως άτομα και ως κοινωνίες το περίφημο «γνώθι σαυτόν», χαλάλι.
-----------
Μιά μικρή απορία και... θα τα ξαναπούμε:
Στα σχολεία των ΗΠΑ θα συνεχίσει να είναι απαγορευμένη η διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών, του "Δαρβίνου", όπως έχει κωδικοποιηθεί (χωρίς να είναι μόνο δικιά του πιά), διότι δεν συμφωνεί με την ...Αγία Γραφή;;;
-----------
(*) Στοίχισε «όσο ένα αεροπλανοφόρο» αντέλεξε όμως ένας από τους υπεύθυνους επιστήμονες του CERN...

Τα σκαντζοχοιράκια βρήκαν τη λύση. Εμείς;;;

Μιά φορά κι έναν καιρό, χειμώνα καιρό, σε ένα λιβάδι ήταν μια αγέλη σκαντζοχοιράκια.
Έκανε κρύο και κρύωναν.
Και πλησίασαν κοντά-κοντά, στριμώχτηκαν, για να ζεσταθούνε.
Όμως τα αγκάθια του καθενός τζινούσαν τα διπλανά σκαντζοχοιράκια και τα πονούσαν.
Οπότε απομακρύνθηκαν κάπως για να μην πονάνε.
Έτσι όμως άρχισαν να κρυώνουν πάλι.
Και ξαναπλησίασαν για να ζεσταθούν...
Και πονούσαν.
Και ξανααπομακρύνθηκαν για να μην πονούν...
Και κρύωναν.
Ώσπου βρήκαν μιά μέση απόσταση,
που ούτε κρύωναν πολύ,
ούτε πονούσανε πολύ.

Πολύ σάς αγαπώ, σκαντζοχοιράκια μου.

Εν αρχή ήν η ...μή-αρχή!

Φυσικά, διαστρεβλώνω (ή ορθοτομώ...) την ευαγγελική ρήση «εν αρχή ήν ο λόγος», «λόγος» με την έννοια της των πάντων αιτίας δηλαδή.
"Ούτως έδοξεν τω Ιωάννη" ...ή/και του όποιου/όποιων συντακτών του 4ου χριστιανικού Ευαγγέλιου.
Εν αρχή ήν...
Η κύρια αντίρρηση δεν είναι στο ΤΙ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ... Ο «λόγος», η αιτία των πάντων, ο όποιος θεός. Αλλά στο ότι είναι πιά πολύ αμφίβολο αν υπάρχει κάν μιά κάποια αρχή. Με εμφανιζόμενο κοσμολογικά ως βεβαιότερο ότι δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ αρχή αλλά μιά αέναη συνέχεια.
Στο Σύμπαν. Ως σύνολο.

Ήδη οι «ιθύνοντες» της χριστιανικής θρησκείας (δεν ξέρω άν ήδη το είχαν οι Εβραίοι ή αν το ισχυρίζονται και άλλες θρησκευτικές δοξασίες) την μυρίστηκαν την δουλειά και απόδωσαν στον θεό τους ΚΑΙ την ιδιότητα του ΑΝΑΡΧΟΥ (όχι ...αναρχικού, μην το χαλάμε...).
Εκεί που τον αποκαλούν Παντοδύμαμο, Παντογνώστη, Πανάγαθο, πανταχού παρόντα (ξέχασα κάτι;) τον είπαν και Άναρχο, όν χωρίς αρχή -και ούτε τέλος φυσικά, «Άπειρος»- και ...καθάρισαν.
[Το άπειρος σημαίνει "χωρίς πέρας", όχι χωρίς πείρα, έ!...]

Και βέβαια δεν πάω να κάνω μιά απλή υποκατάσταση του "θεού" με το Σύμπαν: Άναρχος ο θεός των θρησκευόμενων, άναρχο το Σύμπαν των αθέων... Ίδια γεύση, πατσίσαμε.
Διότι υπάρχει μια ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΗ διαφορά μεταξύ της έννοιας του "θεού" και της έννοιας του Σύμπαντος: Ο "θεός" περιγράφεται από τους θρησκευόμενους ως ΒΟΥΛΗΤΙΚΟ όν, ως το όν που ξέρει και αποφασίζει για τα πάντα, διαλέγει τα πάντα «πριν από μάς για μάς» κατά την χαριτωμένη παλιότερη διαφήμιση ενός σουπερμάρκετ.
Ενώ το Σύμπαν, παρότι είναι "ΑΝΩΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ", πολύ ανώτερη διάβολε από το σαρκίο μας, είναι «απλώς» το άθροισμα όλων των επιμέρους υπάρξεων χωρίς «να το πάει» πουθενά.
Η ίδια του η ύπαρξη ως συνόλου είναι ο σκοπός του, ένας αυτοσκοπός. Άποψη βολική για όσους ψάχνουν σώνει και καλά για σκοπούς...

Κι εμείς; Εμείς το δισεκατομμυριοστό των επί γής όντων, του δισεκατομμυριοστού των πλανητών, του δισεκατομμυριοστού των γαλαξιών, του δισεκατομμυριοστού πιθανώς των κόσμων (πέραν του ως τώρα εντοπισμένου...) πως διάολο κολλήσαμε στην έννοια της "ΑΡΧΗΣ";;;
Στην έννοια ότι έχει αρχή αυτό το «άπαν»;;; Οπότε βέβαια προκύπτει άμεσα το ερώτημα του «ποιός τό 'φτιαξε», του δημιουργού του. Και... νάτος, νάτος! ο θεός... Γεννηθήτω το φώς!...

Αν σκεφτούμε όμως ότι ΟΛΑ όσα γίνονται αντιληπτά από τις αισθήσεις μας έχουν "αρχή και τέλος", ακόμα κι η ίδια μας η ζωή, νομίζω δεν θα είναι δύσκολο να καταλάβουμε αυτό το «κόλλημα» των ανθρώπων στην έννοια της "αρχής".

Προσμένω τις δικές σας απόψεις.