...και το "πνεύμα" της Ανάστασης

«Τόσο άχρηστη είμαι... 50 χρονών;;;»
Η κραυγή μιάς γυναίκας που έψαχνε για δουλειά, μετά το κλείσιμο της βιοτεχνίας που δούλευε.
Χτες το πρωί στην ΝΕΤ...
«Το πρώτο πού με ρωτάνε, όπου πάω να πιάσω δουλειά, είναι πόσο χρονών είμαι!
Λες και είμαι γαϊδάρα...
Κι όταν τους λέω "50", μέ εξαποστέλνουν.
Τόσο άχρηστη είμαι... 50 χρονών;;;»

Τί να πρωτοπεί κανείς;;;
# Ότι «αυτοί ξέρουν καλλίτερα»;;;
# Ότι οι νέοι στοιχίζουν πολύ λιγότερο;;;
# Ότι η εμπειρία δεν μετράει πλέον;;;
# Ότι ........................................

Στην αντικοινωνική κοινωνία μας, όπου (και) η εργασία είναι εμπόρευμα, όπου η ανθρώπινη ζωή, η επιβίωση, είναι εμπόρευμα κι ο ανταγωνισμός της ζούγκλας, η αλληλοεξόντωση, η "ανθρωποφαγία", είναι το ...ίνδαλμα των ταγών, δεν υπάρχουν αυτιά ευαίσθητα σε τέτοιες κραυγές...

Οι νταβατζοπαυλιδοεφραιμοβουλγαρομαγγινοσουφλοτσουκατοσκυλιανίδηδες μόνον τραβούν την προσοχή.