Ο πολυτεχνίτης [αλλ' όχι ερημοσπίτης... απλός φτωχοσπίτης ήταν] πατέρας μου, κάποτε που είμαστε στο χωριό, όπου την αράζαμε τα καλοκαίρια, διότι πού λεφτά για διακοπές, διάβασε κάπου ότι υπήρχαν κάτι άσπρες κόττες, που γένναγαν πολλά αυγά, και κάτι κόκκινες, που, πέρα από τ' αυγά, μεγάλωναν γρήγορα κι έφταναν τις δυόμισυ οκάδες (πες 3 κιλά...), ώς και δυό φορές το βάρος από τις "αλανιάρες", τις «κανονικές» δικές μας. Και τα κόκκινα κοκκόρια περνούσαν τα 4 κιλά...
Ήθελαν όμως ξεχωριστό κοτέτσι κάθε είδος και τάϊσμα σε περιωρισμένο χώρο, όχι να γυρνάνε ελεύθερες εδώ κι εκεί τσιμπολογώντας ό,τι βρούν.
Τό είδε σαν καλή εκδοχή διατροφής της 7 μελούς οικογένειάς μας (ζεύγος+4 παιδιά+γέρος θείος) και σκάρωσε δυό νέα κοτέτσια. Σκλαβώθηκε βέβαια η μάννα μου, που έπρεπε πλέον τον περισσότερο καιρό να τόν περνάει στο χωριό, εμάς μάς φρόντιζε η μεγάλη αδερφή, αλλά εντάξει... Τα κενά τά κάλυπτε ο θείος κι οι γειτόνοι.
Γιά κάμποσα χρόνια όμως χορτάσαμε αυγά και κρέας, με πολύ μικρότερο κόστος από το να τά αγοράζουμε. Καθώς όμως μεγαλώναμε, δυσκόλεψε το πέρα-δώθε για τη μάννα μας κι ο πατέρας μου λιγόστεψε πολύ τον πληθυσμό των πουλερικών, αγόρασε πρόβατα και τά 'δωσε σ' έναν τσομπάνο, ασχολήθηκε με την δεντροκομία και την μελισσοκομία, που απαιτούν λιγότερη αναλογικά προσωπική δουλειά.
Πού τίς θυμήθηκα τώρα τις άσπρες και κόκκινες κόττες, θα πείτε...
Να έτσι... Μού ήρθαν στο μυαλό οι "τελευταίες", τί τελευταίες δηλαδή... εδώ και χρόνια κυοφορούνται, δυσμενείς εξελίξεις στα διεθνή οικονομικά και στα μέτρα, μέτρα, μέτρα... που παίρνει ή σκέφτεται να πάρει η κυβέρνησή μας για να αντιμετωπίσει την κρίση, κρίση, κρίση... Να επαναφέρει τα οικονομικά μας στην ευρωπαϊκή πορεία και να τηρήσει τις ποικιλώνυμες Συνθήκες που έχουμε από εποχής Μητσοτάκη και Σημίτη υπογράψει, να περιωρίσει το έλλειμμα, να μειωθεί το επιτόκιο δανεισμού μας (μόνιμα αναγκαίου...), να προσαρμόσει γενικότερα την Ελληνική Οικονομία στις διεθνείς συνθήκες της ελεύθερης, όπως την αποκαλούν, Αγοράς. Που έχει ως καραμέλλες κάτι ...περίεργες λέξεις όπως «ανάπτυξη», «παραγωγικότητα», «ανταγωνισμός», «διεθνής καταμερισμός» και άλλα τέτοια.
Η άλλη ...περίεργη λέξη «ανθρωπισμός» είναι απαγορευμένη δια ροπάλου στην ευκλεή "Κοινωνία της Αγοράς"...
Κι αναλογίστηκα ότι αφού, διαχρονικά, με τις "ιδιαιτερότητές" μας, φαίνεται πως αποκλείεται να πετύχουμε τόση «παραγωγικότητα«, που να αντέξει στον «ανταγωνισμό» και να έχουμε «ανάπτυξη», σε άλλον τομέα πλην του τουρισμού, ο «διεθνής καταμερισμός» εκεί μάς κατατάσσει, μόνο αυτήν την επιλογή μάς αφήνει.
Αφού δεν παράγουμε πολλά αυγά και σε καλή τιμή, είμαστε κόττες που προορίζονται για "άλλη" χρήση...
Κάτι ήξερε ο ...γαλάζιος Σουφλιάς που προωθούσε νομοθέτημα το οποίο επέτρεπε την τσιμεντοποίηση πάσης ακτής... Είχε μυαλό αυτός...
Να δούμε η ...πράσινη Μπιρμπίλη τί μυαλά βαστάει... Διότι με το νομοσχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), μάς τά μπέρδεψε αρκούντως.
Θα ήταν παράλειψή μου βέβαια, αν ξεχνούσα τον τομέα της Παιδείας και της γνωστής και μη εξαιρετέας (όμως όχι και εξαιρετικής, νομίζω) κας Διαμαντοπούλου, που τον χειρίζεται.
Με όσα κάνει έως τώρα και όσα είπε ότι προτίθεται να κάνει, μού άφησε την εντύπωση ότι τα παιδιά μας κάπως σαν ...κόττες τά αντιμετωπίζει: Άσπρες κόττες για πολλά αυγά, κόκκινες κόττες για μπόλικο κρέας. Άλλου είδους breeding κατά "προορισμό".
Ή μήπως "προ-ορισμό";;;
Θεωρώντας όμως ότι αρκετά σάς κούρασα με την ...κοττολογία, θα κλείσω τούτο το σημείωμα με μόνον μία φράση:
Μην τυχόν κι εμείς οι ίδιοι τα παιδιά μας, κάτω από την ασφυκτική πίεση των ΜΜΕ της επίδειξης και της δημιουργίας ψεύτικων αναγκών, κάτω από την απελπισία μας ότι «τίποτα δεν γίνεται», η ...ελεύθερη Αγορά κυριαρχεί, κι εμείς οι ίδιοι τα παιδιά μας έτσι τά αντιμετωπίζουμε;;;
