22/11/11

Ένα ποίημα πριν ...114 χρόνια
1-1-4... τί νούμερο κι αυτό...

TEIXH

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.

Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.

A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.

Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

- - - - - - - - - - - - - - - -
Σ.Σ.
Κατ' εμέ το ΒΑΣΙΚΟ τείχος που έχτισαν γύρω μας (πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν όλα τα πελώρια άλλα που έχτισαν στη συνέχεια και που πάνε να μάς κόψουν ΕΝΤΕΛΩΣ την ανάσα) είναι η ...Ενισχυμένη «Αναλογική», η οποία παράγει «ισχυρές» κυβερνήσεις, δηλαδή κυβερνήσεις που μπορούν να είναι ΙΣΧΥΡΩΣ ανίκανες και διεφθαρμένες αλλά και ΙΣΧΥΡΩΣ προστατευμένες από κάθε έλεγχο ή τιμωρία...
Ο Καβάφης τό έγραψε το 1897.

1 σχόλιο:

Νινή Ζ. είπε...

Πολύ εύστοχο!

ΚΑΙ χρονικά...