Θεός και μποζόνιο Χίγκς

Εφαρμόζοντας την γνωστή (και τόσο απλή, εύληπτη) αρχή του -ρωμαϊκού- Δικαίου "Qvi profitur" {ποιός ωφελείται}, ο ειλικρινής και ανιδιοτελής σκεπτόμενος άνθρωπος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι θεοί (πολλοί στην αρχή, ένας για κάποιες νεώτερες θρησκείες) είναι "εφεύρεση", νοητικό κατασκεύασμα των όποιων κατά καιρούς αρχηγών-εξουσιαστών.
Τους διευκόλυνε πολύ η «ύπαρξη» θεών-θεού τόσο στην χειραγώγηση-εκμετάλλευση όσων εξουσίαζαν όσο και στην καταστολή τυχόν αμφισβητήσεων του κύρους τους, της εξουσίας τους.
Κάποιοι μάλιστα το έφτασαν στο ...άκρον-άωτον: Ισχυρίζονταν (και επέβαλαν στους υπηκόους τους με σκληρότατα μέτρα) ότι ήταν οι ίδιοι θεοί.
Δεν αγνοώ ούτε παραβλέπω το γεγονός ότι αυτή η "εφεύρεση" βρήκε γόνιμο έδαφος να ριζώσει και να αναπτυχθεί: Την αγωνία του ανθρώπου για το τί είναι και πού πάει... Από όταν άρχισε να σκέφτεται, από όταν έγινε "Homo Sapiens".
Οι αρχαίοι έλληνες είχαν δώσει την ..."συνταγή" θεραπείας αυτής της αγωνίας: «Γνώθι σαυτόν».
Κι οι αρχαίοι εβραίοι το τράβηξαν στο άλλο άκρο: Έβαλαν το θεό να τιμωρεί αυστηρά τους πρωτόπλαστους γιατί τόλμησαν -άκουσον, άκουσον...- να φάνε τον καρπό του "Δέντρου της Γνώσης"!!! Ο σκοταδισμός δηλαδή βάρεσε "ζενίθ" στον εβραϊσμό. Αλλά και στον χριστιανισμό αργότερα αφού οι ευαγγελιστές μαρτυρούν πως ο ναζωραίος είχε -μεταξύ άλλων- πει και το «ουκ ήλθον καταλύσαι τον Νόμον αλλά πληρώσαι».
Δεν είναι θέμα μου η ιστορική παράθεση ιδιοτήτων/ικανοτήτων των ποικίλων θεών της ανθρωπότητας, θα θυμίσω μόνον κάποιες κύριες αποδιδόμενες στον "θεό" από τις μονοθεϊστικές θρησκείες. Και μάλιστα από τις τρεις μεγαλύτερες-πολυπληθέστερες, που συγγενεύουν άλλωστε ιδιαίτερα, ή αλλοιώς, που είναι η μία «γεννήτορας» της άλλης. Τον Εβραϊσμό, τον Χριστιανισμό, τον Μωαμεθανισμό.
Είναι, λέει, ο θεός:
1. Πατέρας, ποιητής Ουρανού και Γής
2. Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών
3. Παντοκράτορας, παντοδύναμος
4. Πανάγαθος
5. Πάνσοφος, παντογνώστης

Έχοντας διάβάσει μόνον λίγα για τον "μηχανισμό Χίγκς", που είναι γενικά παραδεκτός μεταξύ των επιστημόνων, από την εκλαϊκευτική έκδοση της ομάδας του κυκλοτρόνιου CERN, και για το "μποζόνιο Χίγκς" το οποίο ψάχνει να βρεί η ομάδα αυτή, ως γενεσιουργό δύναμη, ως αιτία του "Μηχανισμού Χίγκς", κατάληξα ότι οι τρείς πρώτες θεϊκές ιδιότητες πολύ απλά «κολλάνε» στο υπό αναζήτηση σωματίδιο.

Η τέταρτη συνάγεται εύκολα ως παρεπόμενη των τριών πρώτων: Μιά ύπαρξη με τις ιδιότητες αυτές μόνο πανάγαθη μπορεί να είναι.

Η πέμπτη παρουσιάζει κάπως μεγαλύτερη δυσκολία απόδοσης. Αν όμως δεχτεί κανείς ότι η γνώση, η σοφία, ως καθαρά ανθρώπινα-νοητικά κατασκευάσματα, είναι προϋπόθεση κατανόησης και αποδοχής των προηγούμενων ...ξεμπερδεύει και μ' αυτή.

Πιό αναλυτικά:

Το "μποζόνιο Χίγκς", υπάρχει-δεν υπάρχει, είναι αυτό που με τον "μηχανισμό Χίγκς" προσδίδει ΜΑΖΑ σε όλα τα υπόλοιπα σωματίδια, τα όποία είτε είναι "άμαζα" είτε έχουν ελάχιστη, και από τα οποία είναι φτιαγμένο το Σύμπαν. Ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια, κουάρκ, βαρυόνια κ.ά.

Άρα είναι «ποιητής Ουρανού και Γής», είναι πανταχού παρόν, γεμίζει τα πάντα. Και βέβαια «εξουσιάζει» τα πάντα, είναι παντοδύναμο.

Το ...παρατσούκλι του αναζητούμενου μποζονίου βγήκε, λέει, κατά τύχη από έναν εκδότη, ως πιο ευνοϊκό για τις πωλήσεις ενός βιβλίου. Είναι το σωματίδιο-θεός. The god particle. Ο συγγραφέας το είχε τιτλοφορήσει "the goddamned particle" κι ο εκδότης έκοψε το "damned"...

Δεν είναι πάντως το "σωματίδιο του θεού", όπως λαθεμένα έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και παραπέμπει σε άλλη αντίληψη...

Αυτές τις σκέψεις έχω κάνει.

Με χαρά θα διάβαζα τις δικές σας, αν θελήσετε να τις «αποθέσετε» εδώ ή αν μού υποδείξετε που να τις βρώ.